Hoofdstuk 1 "Alex ziet een bijzondere boom"

Zoals zo veel verhalen beginnen zo begint deze ook: "Er was eens..."

Een jongeman genaamd Alex, hij was timmerman en kon in zijn eigen dorp geen werk vinden. Dus trok Alex de wijde wereld in om elders zijn geluk te beproeven.

Hij liep naar het zuidoosten en kwam daar heel wat dorpjes tegen. Maar ook daar was geen werk voor hem, dus liep hij gewoon verder. Op een mooie heldere dag liep hij in het open veld richting een bos. In dat bos was er een boom die best een eindje uitstak boven de rest van de bomen. Omdat Alex wel van wat avontuur hield ging hij door dit voor hem onbekende bos heen.

Het duurde acht dagen voordat Alex de andere kant van het bos bereikte maar hij was de boom nog niet tegen gekomen. Toen hij wat uitrustte keek hij op en zag daar in het veld een enkele boom staan. Hij dacht dat het een gewone boom was die dat ergens in het veld stond en dacht er verder niet bij na. Omdat Alex alle tijd van de wereld had deed hij een lekker middagdutje. Toen hij wakker werd pakte hij zijn spullen en liep richting die boom.

Toen Alex een uur gelopen had zag hij dat de boom nog net zo klein uit zag als een uur daar voor. "Als je ergens dichterbij komt," dacht Alex, "dan moet het toch groter worden? Dit moet een bijzondere boom zijn!" Tegen de tijd dat het donker begon te worden zocht Alex een beschut plekje uit om de nacht door te brengen.

Hij stond al vroeg op in de morgen om weer snel verder te gaan. Na een halve dag gelopen te hebben leek de boom toch wel iets groter te zijn geworden. Alex liet de moet niet zakken en liep nog drie en een halve dag en bereikte de boom.

Toen hij zag hoe groot deze boom was moest hij wel even slikken. Hij liep om de boom heen... "Wel een uur in de rondte gelopen," dacht hij bij zichzelf en keek op zijn zakhorloge. Toen hij rond de boom was gelopen vond hij allerlei spullen rond de boom, een zilveren beker, een gouden kam, een stoel waar een poot half van was afgebroken en nog veel meer. Het leek erop dat de stoel met een klap op de grond was gekomen, waarschijnlijk was er gegooid met die stoel of zo. "Je zou zeggen dat de spullen gevallen zijn maar dan van heel hoog," dacht Alex, "dit zij niet de spullen die je zomaar laat slingeren."

Alex keek om zich heen... er waren geen paden die naar de boom toe liepen en geen sporen van mensen die hier geweest zijn... ze moesten wel van boven komen.

Hoofdstuk 2 "Het Dorp"

Nu wist hij het zeker, "ik klim gewoon omhoog en zie wel wat ik tegen kom." En zo klom Alex naar boven het onbekende tegemoet.

Alex was een uur of vier aan het klimmen toen het donker werd. Hij moest een slaapplaats vinden. Op een tak die zo groot was dat je er een huis op kon zetten ging hij slapen. Alex was zo moe van het klimmen dat hij langer sliep dan normaal. Toen Alex wakker werd hoorde hij het geluid van een klok, elf uur. Het was het geluid van dorpsklok. "Er is vast een dorp hier in de dicht in de buurt," dacht Alex en hij klom verder om eens te kijken of hij een mooie plek kon vinden waar hij de omgeving kon zien. Maar geen dorp in de buurt hoor!... Alex klom weer verder.

Het geluid van de klok leek steeds dichterbij te komen. Na een uur verder klimmen wist hij het zeker... HET GELUID KWAM UIT DE BOOM!!! Eigenlijk niet van ver boven hem. Alex klom gauw verder en na een kwartier zag hij iets wat hem deed verbazen.

Hij zag een oude roestige poort. Het leek wel of hier een ingang was. Er was zelfs, al moest je heel goed kijken, een pad. Alex klom over het hekje dat vast geroest zat en liep over het padje en kwam al gauw een huis tegen. Het was erg vervallen. Maar toen Alex door liep zag hij er nog een, en nog een, en meer huizen;

ER WAS HIER EEN DORPJE!!!

Alex kon zijn ogen niet geloven, en om zeker te zijn dat hij niet droomde kneep hij zichzelf in zijn arm. Hij had alleen nog geen mensen gezien. maar daar kwam gauw verandering in.

Hoofdstuk 3 "De mensen van het Dorp"

Alex keek zijn ogen uit...
Hij zag hoe een oude man hooi vervoerde op een grote hooikar, hij zag hoe jonge kinderen voetbal speelden op een speel veldje, en hoe een vrouw de was ophing aan een waslijn en nog veel meer alledaagse dingen die je in een gewoon dorp zag. "Maar..." dacht Alex, "ik ben toch in een boom...?" Hij stapte op de oude man af en vroeg hem wat er gaande was. De man keek op en zei: "Je komt zeker van de andere kant van het dorp, ik ken je niet. Hoe heet je?" "Alex," was het antwoord en zei tegen de man dat hij niet van de andere kant van het dorp kwam maar van beneden. De oude man keek Alex eens goed aan en begon te lachen, zo hard dat iedereen om keek en naar hun toe kwamen.

De zoon van het dorpshoofd, die daar aan het voedballen was, rende naar zijn vader en zei hem alles wat hij gezien en gehoord had. Hierop sprong het dorpshoofd, die in een vergadering zat, op en rende samen met zijn zoon naar Axel die nu omringd was door een menigte mensen van het dorp. De menigte maakte een doorgang voor het dorpshoofd en hij kon rechtdoor naar Alex lopen. "Welkom vreemdeling," begon het dorpshoofd, "ik wil u hartelijk welkom heten door u uit te nodigen samen met mij en mijn gezin de maaltijd te gebruiken bij mij thuis."

Alex ging op de uitnodiging in en ging met het dorpshoofd mee. Het dorpshoofd lichtte zijn bediendes in en tijdens een lekker kopje thee vertelde Alex zijn verhaal en zei dat hij dus opzoek was naar een baan. Het dorpshoofd bood Alex aan om te blijven en liet hem het logeervertrek zien.

Alex kreeg die avond een rondleiding en het viel hem op dat de plaats waar hij het dorp was binnengekomen er heel anders uit zag dan toen hij daar 's-middags aankwam, het was heel erg gezellig en versiert met slingers en lampionnen en overal waar hij kwam waren de mensen vrolijk en heetten hem welkom.

Toen ze al een tijdje bezig waren met de rondleiding kwamen ze bij een oud gebouwtje waar een groot wiel aan zit met een touw wat de lucht in gaat. toevallig toen het dorpshoofd uitlegde wat dit voor een gebouwtje is begon het wiel te draaien. "Dit," zie het dorpshoofd, "is onze 'Koninklijke Post Huisje.'" Alex keek verbaast naar het dorpshoofd, "Post... van wie dan... zijn er nog meer dorpjes in deze boom?"

Hoofdstuk 4 "De Koning van de boom"

Het dorpshoofd antwoordde Alex en zei:
"Nee er zijn geen andere dorpen dan dit dorp. Deze post komt direct van onze Koning die hoog hierboven in het paleis woont, het is geen doen, weet je, om elke keer als de Koning of wij een bericht willen sturen iemand twee dagen te laten klimmen om een bericht over te laten brengen. Tja.. en dan moet hij ook nog een keer terug."  Alex begreep meteen dat dit de enige manier was om snel een bericht over te brengen.

Het wiel was gestopt met draaien en aan het touw zat een briefje. Het dorpshoofd kreeg de envelop en haalde de brief die er in zat er uit en las hem voor:

Aan Het dorpshoofd,

Laat de jonge man, waar ik van gehoord heb, bij mij komen, ik heb al zo lang geen bezoek meer gehad.
Laat mij weten wanneer hij begint aan de klim daar ik mijn bedienden hem kan opwachten.


P.S.

Laat hij gelijk mijn lievelings-boek meenemen. Het is vorig jaar gevallen toen ik een brief stuurde.


Met zeer gemeende hartelijke groeten

Jullie Koning

Alex vond het een waar genoegen om door de koning zelf uitgenodigd te worden. Hij zei meteen ja op de uitnodiging. Ze maakten gauw de rondleiding af en Alex kreeg een heerlijke maaltijd aangeboden waarna hij, ondanks alle feestvreugde niet al te laat naar bed ging omdat hij erg moe was van de vermoeiende dag.

Hoofdstuk 5 "Alex ontmoet de koning"

De volgende morgen, al heel vroeg ging Alex uit bed. Hij pakte zijn rugzak in met wat lekkers wat was overgebleven van het feest, een brood en een fles met drinken. Hij bedankte het dorpshoofd en zijn vrouw voor de gastvrijheid en ging op weg naar het paleis van de koning.

Het was een hele klim wat Alex voor de boeg had, maar Alex begon er vastberaden aan. Na een uurtje klimmen nam Alex even een korte pauze. Hij ging op het uiteinde van een dikke tak zitten en genoot van het uitzicht, nam wat lekkers uit zijn rugzak en dronk wat uit de fles die hij bij zich had. Alex was heel nieuwsgierig en klom gauw weer verder.

De klim was erg zwaar... Alex, die best snel kan klimmen, deed er toch nog z'n twee en een halve dag over en kwam 's-middachts bij het paleis van de koning waar een bediende hem stond op te wachten. De koning was zo blij weer eens een nieuw gezicht te zien dat hij een feestmaal liet aanrichten, en de hele nacht werd er door gefeest.

Na een welverdiende nachtrust werd Alex tegen de middag wakker en een bediende bracht Alex bij de koning. "Alex..." begon de koning, "je weet inmiddels wel dat ik niet zo veel bezoek krijg uit het dorp, laat staan van iemand die van beneden komt." Het was even stil tot de koning weer verder ging. "Ik ben bang dat niemand ons volk nog kent, er is al zo lang niets van de mensen van beneden gehoord. Het moet zeker al honderd jaar geleden zijn, toen mijn opa net koning was." De koning vertelde Alex de wildste verhalen die hij van zijn opa gehoord had.

Alex kon het wel vinden met de koning en begon zijn verhaal te vertellen tijdens een lekker kopje thee met cake. "... En zo ben ik in het dorp terecht gekomen en eigenlijk heb ik nog steeds geen werk." "Nou..." zei de koning, "dan heb ik wel een mooie opdracht voor je. Je zult zolang in het dorp moeten wonen, maar als het je lukt dan zal ik je rijkelijk belonen."

Hoofdstuk 6 "De opdracht"

"Maar beste koning wat is die opdracht dan?" vroeg Alex.
"Wel..." begon de koning, "ik heb hoogte vrees." Alex moest z'n best doen om niet in de lag te schieten. "Ik ben nog nooit in het dorp geweest want ik ben hierboven in het paleis geboren, maar mijn grootste wens is om gewoon naar beneden naar het dorp kan gaan en ook weer naar boven, zonder dat ik last krijg van hoogtevrees. Eigenlijk durf ik alleen maar een trap op en af."

Alex dacht na... Hij was timmerman en kan dus heel makkelijk een probleem oplossen, dacht hij. "Ik neem uw aanbod aan, maar dan heb ik wel een voorschot nodig en als het lukt wil ik met je mooie dochter trouwen."

De koning hoefde hier niet lang over na te denken want hij had het verliefde gezicht van zijn dochter al gezien en stemde ermee in.

Ook nu na deze belangrijke beslissing moest er natuurlijk een feestmaal aangericht worden, want de koning en zijn huishouden hielden wel van een feestje. Zo veerden ze nog twee dagen door.

Alex was hierdoor wat vermoeid geraakt en ging toch nog een paar dagen uitrusten voordat hij terug ging naar het dorp. Daar aangekomen had hij een leuke woning gevonden, dankzij het dorpshoofd want hij wist nog wel een geschikt huisje voor Alex.

Het was een huisje dat was uitgehakt uit een tak van de boom. Er was zelf een trap uitgehakt voor naar de slaapkamers te gaan.

Hoofdstuk 7 "Het Grootse Plan"

Alex dacht diep na. Hij moest wat vinden. Hij was namelijk behoorlijk verlieft geworden op de dochter van de koning, die hij had ontmoet tijdens de feesten in het paleis en bij de feestmalen zat ze elke keer tegenover Alex.

Alex was van mening dat hij voor het oplossen van deze uitdaging tijd nodig zou hebben en goede idee�n moest opdoen. Daarom koos hij ervoor om eerst zijn beroep van timmerman weer te gaan uitoefenen. Maar eerst deed hij een paar klusjes voor hemzelf.

Hij maakte een tafel met stoelen, een nieuwe deur en nog allerlei dingen die zo gewoon zijn dat het te veel is en sommige dingen te klein om ze allemaal op te noemen. Zo maakte Alex eerst zijn eigen huis in orde.

Alex die ook een uithangbord gemaakt en bevestigd had kreeg al gauw opdrachten binnen van de dorpsbewoners. Er werd aan Alex gevraagd of hij een nieuwe woning voor een jonge man en zijn aanstaande vrouw wilde uithakken. Alex nam de klus aan en bedacht hiervoor een snelle manier waardoor hij in vier dagen al klaar was, net op tijd voor de bruiloft.

Het bruidspaar was zo onder de indruk dat Alex naast het dorpshoofd de eregast was. Het was een hele gezellige bruiloftsfeest waar Alex honderd uit vertelde over het leven van beneden.

Hoewel sommigen bang waren dat de rust verstoord zou worden doordat nog meer mensen op de grote boom zouden afkomen, stelde Alex hen gerust door te zeggen dat hij de boom bij zeer veel toeval ontdekt had.

De meeste mensen vroegen wat hij van plan was te gaan doen. "Wel,..." zei Alex, "ik heb een opdracht van de koning gekregen, waar ik morgenvroeg mee ga beginnen."

...

Wil je weten hoe het verhaal verder gaat of heb je een tekening voor dit verhaal,
klik dan hier om gauw een bericht naar de beheerder van deze site te sturen en wie weet komt jou tekening in dit verhaal.